Met de benenwagen naar Potes...

Geen verplichting vandaag en dat is heerlijk. Rustig ontbijten en daarna samen in het zwembad baantjes trekken. Het weer is heerlijk en we besluiten te wandelen naar Potes. Dat is zo’n 1,5 kilometer bergafwaarts. Heerlijk rondgewandeld en een koffie gedronken op een terras. Over eigenaardigheden gesproken, zo vind ik het op vakantie heerlijk om bij een barbier mijzelf te laten scheren en de tondeuse over het bolletje te laten halen. Zo ook in Potes. Na een vorstelijke behandeling met een beetje pommade en een lotionnetje voelde ik met als herboren. En toen was het tijd voor de 1,5 kilometer bergopwaarts. Licht bezweet arriveerden we op de camping alwaar het tijd was voor de lunch. Lokale Chorizo en Gambon Iberico met een glaasje wit erbij. Tijd voor een siësta!!

Na de siësta toch maar weer een duik in het zwembad genomen. In de verte kwam wat bewolking opzetten en hoorde het zachtjes rommelen. Eenmaal terug bij de camper ging dat zachtjes rommelen over in een serieuze onweersbui. Zo eentje die je alleen in de bergen tegenkomt. Een prachtig tafereel (als je ervan houdt). Zo rond 20 uur is het weer droog en komt de camping weer tot leven. Lekker een paar uurtjes lezen en wie weet is er nog ruimte voor een ijsje?

Hasta Luego.

De Picos de Europa (letterlijk: "Pieken van Europa") is een bergketen in het noorden van Spanje, onderdeel van het Cantabrisch Gebergte, waarvan het het hoogste deel vormt. De bergketen ligt zo'n 20 km ten zuiden van de Spaanse noordkust op de grens van de autonome regio's Asturië, Cantabrië en Castilië en León.

De bergketen bestaat uit drie bergmassieven:

• Andara; het oostelijke massief, met als hoogste top de Torre Santa de Castilla (2596 meter)
• Urrieles; het centrale massief, met als hoogste top de Torre de Cerredo (2648 meter)
• Cornión; het westelijke massief, met als hoogste top de Morra de Lechugales (2444 meter)

De centrale en westelijke bergmassieven worden van elkaar gescheiden door de anderhalve kilometer diepe kloof van de rivier de Cares.

De rotsen zijn bijna allemaal van kalksteen en glaciale krachten hebben bijgedragen aan een opmerkelijk gebied van alpine karstverschijnselen. Vele bergtoppen komen boven de 2400 meter uit. De hoogste bergtop is, met een hoogte van 2648 meter de Torre de Cerredo. Het gebied is populair bij bergbeklimmers en -wandelaars. Er is een netwerk van goed onderhouden bergschuilplaatsen. De bekendste plek om te klimmen is de Naranjo de Bulnes.

Daarnaast is er een aantal bergmeren, waaronder de Meren van Covadonga.