Busje komt zoooo...

Vannacht onverwachts getrakteerd op een pittige bui met onweer en zo stond ik in mijn boxershort om 3 uur 's nachts te redden wat er te redden viel. Stoelen snel ingeklapt en de handdoeken naar binnen. Het schijnt dat je er later met plezier op terugkijkt...hmmmm. Ik vind bruut in mijn slaap gestoord te worden weinig lachwekkend. Nu niet en later ook niet!

De dag begon met een heerlijk ontbijt en met een rugzak vol toeristische benodigdheden liepen we naar de bushalte. Het was iets bewolkt en het zou niet warmer worden dan 22 graden. Een extra laagje mee in de rugzak ! Het kan fris optrekken. De bus stond reeds te wachten en met een simpele touché van de bankpas was de €1,85 voldaan. Doen we in Nederland heel bijzonder over, hier is het de normaalste zaak van de wereld. De bus tufte op tijd weg maar helemaal soepel schakelde hij ook weer niet. Het eerste gedeelte was bergafwaarts en viel het allemaal wel mee. Maar eenmaal in San Sebastian moesten er wat heuvels genomen worden en dat trok hij niet. In een slakkengang naar boven. Halverwege bus uitgezet en weer opnieuw opgestart, 100 meter verder hetzelfde ritueel om uiteindelijk met ons achter de bus duwend het centrum te bereiken. Voor wie nog niet in San Sebastian is geweest... maak plannen! Het is hier werkelijk prachtig. De architectuur is wonderschoon en de stad ademt een verhaal uit. Heerlijk struinend langs de kust beklommen we de Mt. Urgull om het beeld van Jezus van dichtbij te bekijken. De bewolking klopte wel maar het kwik was inmiddels gestegen naar 25 graden. De weg liep steil omhoog en ik liep te hijgen als een postpaard. Kletsnat kwam ik boven aan en Lettie keek me aan alsof ze een brief op de post had gedaan. Ik moet aan mijn conditie werken.... Het uitzicht was adembenemend en zeker toen we een barretje vonden die met uitzicht over de stad een koele drank serveerde. Enigszins bijgekomen aanvaarden we de weg naar beneden en ik moet zeggen dat ging me beter af. Legendarisch in Noord Spanje zijn de Pintxo's. Heerlijke hapjes die hier te kust en te keur worden aangeboden. Lettie en ik verwenden ons met een bordje heerlijkheden en een glaasje witte wijn als spoelmiddel. Na de lunch zijn we verder door San Sebastian gelopen en vele mooie gebouwen en pleinen gezien. Met een ijsje in de hand liepen we langs het strand en hebben aan het eind van de boulevard de bus terug naar de camping genomen. Deze bus had zijn onderhoudsbeurt wel gehad en zonder problemen arriveerden we eind van de middag bij onze camper. Al weer ruim een week achter de rug en mijn voorraad onderbroeken neemt kritische vormen aan. En dus wassen!! De wasmachine was snel gevonden en een uur later hing de helft aan de lijn en de andere helft in de droger. Ondertussen hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen en de vermoeide voeten wat rust gegeven. 

Vakantie voor mij is heerlijk genieten van de omgeving en vooral de rust. Nou, hoe zal ik het duiden. Achter ons staan een drietal Duitse vrouwen die de hele dag aan het vergaderen zijn. Iets van een workation. Die ratel staat geen moment stil. Aan de andere kant een stel met kinderen die constant lopen te blèren. De andere kant een stel met kinderen die zich moeten kunnen uiten en daarom is het prima om luidruchtig te gillen en te schreeuwen maar de kers op de taart zijn toch wel de Hollandse buren die gaan face-timen met de kleinkinderen en van mening zijn dat de afstand tussen San Sebastian en Holland onversterkt overbrugt moet worden. Luid schreeuwend spreekt hij zijn kleinkinderen toe en de kleinburgelijke zaken zoals het lekkere weer en de lage prijzen in Spanje moeten worden uitgewisseld. Kortom ik had een fijne namiddag. Het gaat weer regenen en ik was nooit zo blij. Iedereen zijn tent en caravan weer in en de rust keert weer.

Morgen reizen we verder naar Bilbao en ik kijk uit naar de mooie rit ernaar toe.

Ik wens jullie allemaal een fijne avond en tot morgen.

Een pincho (Spaans voor doorn of stekel (Baskisch pintxo)) is een snack of hors-d'oeuvre die veelal gegeten wordt in bars in Noord-Spanje, vooral in Cantabrië, Asturië, Baskenland en Navarra. Doordat pinchos meestal geconsumeerd worden in horecagelegenheden in het bijzijn van vrienden en familie bezitten deze snacks een sterke sociale component. In Baskenland en Navarra worden pinchos beschouwd als de hoeksteen van de lokale cultuur en samenleving.

Pinchos zijn verwant aan de tapas. Waar het verschil precies ligt is niet helemaal duidelijk. Er wordt vaak gesteld dat Pinchos worden gespiesd, meestal op een klein sneetje stokbrood. Vandaar de naam pincho wat in het Spaans prikker betekent. Ook zijn pinchos vaak luxer en uitgebreider (soms zelfs luxe miniatuurgerechtjes) dan tapas en terwijl tapas in heel Spanje gegeten worden, horen pincho’s bij het noorden van het land.

Wanneer men in de bar pinchos eet, bijvoorbeeld bij de borrel, dan is gebruikelijk dat de klant de prikkers bewaart. Bij het afrekenen laat de klant de verzamelde prikkers zien zodat de bareigenaar kan zien hoeveel de klant gegeten heeft. Pinchos worden vaak genuttigd met een glas jonge witte wijn (txikito) of bier (zurito).

Vrijwel elk denkbaar ingrediënt kan op het brood gespiesd worden, maar in Baskenland zijn heek, kabeljauw, ansjovis, Spaanse tortilla, gevulde pepers en kroketten de meest voorkomende. Pinchos kunnen zeer uitgebreid worden bereid, waarbij gebruikgemaakt wordt van dure soorten vis, vlees en zeevruchten.

Vooral de Baskische stad San Sebastian is vermaard om haar pinchos. Elk jaar worden in deze stad prijzen toegekend aan de bars die de beste pinchos serveren. Deze worden gezamenlijk ook wel aangeduid als de Pintxos de Donostia (Donostia is de Baskische naam voor San Sebastian). Het gaat hierbij om culinair hoogstaande pincho’s, vaak bestaande uit kleine miniatuurgerechten, meestal op een sneetje brood. Een van de prijzen is de Pintxo de Oro (de gouden pincho).