Dol-fijn op zoek naar een walvis…

De titel doet vermoeden dat we het hier om een spannend jongensboek gaat. Spannend was het wel want er stond een walvistocht op het programma.

De dag begon grauw en vele tentjes moesten kletsnat werden opgevouwen. De camping staat stijf naar de plaatselijke voetbalclub (Húsavikse Boys o.i.d.) en op zaterdag moest er al vroeg worden gevoetbald. Ik heb zoals jullie weten een drone meegenomen om filmpjes mee te schieten. Echter het weer moedigde mij niet aan om hem uit te proberen. Vanmorgen was het dan zover en het eerste resultaat staat bij de video’s.

Na de middag klaarde het op en er was zowaar een zonnetje te zien. Reden voor ons om de wandelschoenen onder te binden en een stevige tippel te gaan maken. Op de terugweg zijn we via het boekingskantoor van de “Gentle Giants” gelopen en hebben ons ingeschreven voor de 3 uur durende walvistocht van 20:00 uur. Achteraf een briljante keuze want de lucht klaarde geheel op en de wind was zo goed als weg.

Terug op de camping wandelden we zo in de opname van “Nous sommes arrivés” (we zijn er bijna). Een kudde Franse camper- en caravan bezitters stond in een cirkel om elkaar heen en wetenswaardigheden werden door de reisleider gedeeld. De technische man hielp hier en daar wat ongemakken op te lossen en een tweetal dames probeerde elkaar de loef af te steken over wie de lekkerste snacks had gemaakt. De bijeenkomst eindigde met een harmonieus Kumbaya waarna er nog gezellig werd na gekeuveld.

Zo rond 19 uur wandelden we richting de haven. Omdat het altijd een gok blijft of de walvissen zich laten zien namen we het zekere voor het onzekere en bestelden we ieder een portie fish and chips. Hebben we in ieder geval vis gezien!!

Even voor achten klommen we aan boord van de Sylvia alwaar wij een warme overall aangeboden kregen (zeker geen overbodige luxe). Na wat passen en meten zaten we er warmpjes bij. Stipt om 20 uur stuurde kapitein Herman ons de zee op. Ongeveer een uur varen naar een mogelijke plek waar de walvissen zich ophielden. Een prachtige tocht met dito uitzicht, dolfijnen en Puffins (papegaaiduikers). Het zou een gelukkige avond worden. In de verte zagen we de waterfonteinen al en kapitein Herman draaide het gas vol open. Niet veel later zagen we de eerste bultruggen al. Een werkelijk indrukwekkend gezicht. Wat een mooie dieren zijn dat. Na een uurtje spotten, filmen en fotograferen draaide kapitein Herman de boeg richting de haven en onder genot van warme chocolade en donuts bereikten we een uurtje later veilig de haven. Inmiddels was het ruin na elven maar de zon stond nog hoog aan de hemel en nog nagenietend van de trip besloten we de Húsavikse bierbrouwerij met een bezoekje te vereren. Ja, hier in IJsland gaan de café’s pas dicht als het donker wordt! Vanavond waren wij ook uitgenodigd om bij Frans zijn 60e verjaardag te vieren. We hoorden dat het nog lang onrustig is geweest in Maasland. Na kort overleg met de brouwer kon er maar één biertje worden getapt en wel “Der Kaiser”. Hij smaakte voortreffelijk “Cheers Frans”.

Omdat het maar niet donker wilde worden hebben er na het middernachtelijk uur zelf maar een eind aan de dag gemaakt en voldaan kropen we onze camper in.

Ook in het kamp van “nous sommes arrivés” was de rust wedergekeerd….

Cheers