In nevelen gehuld…

Ik ben zo blij dat ik de foto’s van Gjógv (spreek je uit als: Djorgef) gisteren gemaakt heb! Vanmorgen kon ik het puntje van mijn neus nog niet vinden. We zaten midden in laaghangende bewolking en zicht was nihil. Rustig ontbeten maar rond 11 uur toch maar op pad gegaan. Aan de smalle bergweggetjes van gisteren werd nog een extra dimensie toegevoegd. Stapvoets reden we door de bergen en af en toe werden we opgeschrikt door een tegenligger. Op zo’n éénbaansweg is dat af en toe lastig manoeuvreren maar een half uur later bereikten we de bewoonde wereld en ging de weg over in een tweebaansweg. De bewolking hing er nog steeds maar de tegenliggers zaten in ieder geval op hun eigen baan. We passeerden Eiði aan de noordkust van het eiland en heel even trok de bewolking op. Snel een panoramafoto gemaakt en weer de bewolking in. Plots reden wij Vestmanna binnen. Een volgens de boekjes levendige stad met voor elk wat wils. Er viel echt geen ruk te doen en uit pure armoede hebben we bij de benzinepomp een kopje koffie gedronken.

Onze bestemming voor vandaag lag op een ander eiland te weten Vagur. Om Vagur te bereiken moet je via een 6 km lange tunnel onder de zee door. Eenmaal uit de tunnel rijd je langs het pittoreske dorpje Kvivik met mooie stranden en een prachtig uitzicht. Althans dat zeggen de boekjes. Wij hebben alleen watten gezien. Via Sandavágur, Miðvágur en de internationale luchthaven van Faeröer reden we Sørvágur binnen. Kermis, festiviteiten tout Sørvágur was op de been. Met de camper manoeuvreerden we door de menigte op zoek naar een parkeerplaats maar die was niet voorhanden. De verkeersregelaar vertelde ons dat er vandaag roeiwedstrijden op zee werden gehouden tussen de diverse eilanden en dat we na 18:00 uur wel weer plaats zouden vinden. De camper werd gedraaid en via de internationale luchthaven van Faeröer arriveerden we weer in Miðvágur. De camping aldaar zou onze slaapplaats worden. Op het plaatje zag het er veelbelovend uit. Bocht naar rechts en direct weer rechts et voilà we reden een woonerf op waar de Hells Angels onrustig van zouden worden. Een oude bus en loods en sjofel uitziende gasten sierden het plaatje. Lettie en Ik keken elkaar even aan en na twee keer linksaf stonden we weer op de doorgaande weg naar Sandavágur en hopla de tunnel in. Nou zijn de campings niet te dik bezaaid op Faeröer en zeker op het eiland waar we nu reden was het enige alternatief terug naar de camping waar we vanmorgen vertrokken zijn. Na kort overleg besloten we naar Tórshavn te rijden en de camping van eergisteren weer op te zoeken. Hier nemen we morgenavond ook weer de ferry terug naar Denemarken. Nadat we een mooi plekje aan de zee hebben uitgezocht volgde een korte siësta waarna we lopend naar de stad zijn gegaan voor een vloeibare versnapering. De Ierse pub was snel gevonden en met een pint in de hand konden we om onze mistige avonturen lachen. Na de borrel weer naar de camping gelopen waar de nevel weer langzaam aan ons uitzicht knabbelden. Dekselse kokkie Mike dook in zijn kombuis en toverde een heerlijk Spaghetti Carbonara tevoorschijn. Een glaasje rood erbij en smullen maar. De Wifi hier op de camping is van de firma slak en het duurt dan ook even voordat we iets op internet kunnen plaatsen.

Morgen nog een dag Faeröer en om 23:30 uur varen we naar Denemarken. Dit betekent weer even een radiostilte van 2 dagen.

Tot dinsdag!