De Westfjords

Vanmorgen voor vertrek in Saudarkrókur de lokale bakker bezocht voor een oven-heerlijk IJslands brood. Op de terugweg naar de camper viel mijn oog op het Hard Rock Café van Saudarkrókur. Dat we die nou hadden gemist gisteravond! Ach, een volgende keer beter.

Vandaag reden we richting de Westfjords. Dat is het schiereiland aan de noordwest kant van IJsland. Er wordt niet veel over geschreven in de boekjes over dit gebied dat onherbergzaam en slecht bereikbaar is. Over dat slecht bereikbaar kunnen wij nog een boekje opendoen maar hierover straks meer. De rit was, zoals we de afgelopen week gewend waren, prachtig. De dag begon met een zonnetje en dat maakt je kijk op de dag een stuk vrolijker. Via Blönduós en Stadarskáli bereikten we de toegang tot de Westfjords. We waren één van de weinigen die deze afslag namen. De meeste auto’s reden verder zuidwaarts richting Reykjavik (nog 200 km). Alleen die Hollandse motorrijders en ondergetekenden. Een mooie glooiende kustweg bracht ons ter hoogte van Prestbakki. BAKKI hoor ik u denken… Jazeker wij stopte er voor een korte pauze een kopje koffie en 2 heerlijke taartjes van de bakker. We lagen mooi op schema en de bereikbaarheid viel ons 100% mee. Ik en mijn grote mond! We reden de parkeerplaats van Prestbakki nog niet af of de eerste stroken gravel lagen voor ons. In de verte zagen we de 2 motorrijders stuiterend over de weg rijden. Na een uur rammelen en bibberen (dat bibberen ook van de 12% klimmetjes en afdalingen op een grindpad) werden we getrakteerd op een strook asfalt. Goddelijk! Het genot was van korte duur. De volgende gravelstrook diende zich aan alleen nu begon het ook iets te regenen… dubbele pret! Maar ja aan het eind van de weg wachtte ons Drangsnes. De hotspot op de Westfjords (volgens de boekjes). Nog even volhouden! Mijn nieren zaten ondertussen ter hoogte van mijn schouderbladen maar Hólmavik was in zicht en vandaar was het nog maar 33 km. In Hólmavik moesten we even op adem komen en konden we tevens de supermarkt bezoeken voor was fruit, groenten en chippies. Op de parkeerplaats stonden ook onze motorrijdende landgenoten. Hij was druk bezig de ketting te smeren zij kwam strompelend en kromlopend uit de supermarkt gewaggeld. “Zware rit!” riep ik haar toe. Een pijnlijke blik werd mijn richting op geworpen…

Tot onze grote blijdschap waren de 33 km tussen Hólmavik en Drangnes voorzien van gloednieuw asfalt. Zo reden wij ontspannen Drangnes binnen en weer uit…. Wat een gat! Het dorp liep nog net niet uit om die rare toeristen te bekijken maar het had zomaar gekund. Die beloofde hotspots bleken 3 hot tubs te zijn die de inwoners aan de kant van de weg hebben gebouwd (kleedruimte en douches aan de overzijde van de weg). Oké, ze zijn gratis te gebruiken en hebben uitzicht over de zee maar zo vlak naast de visfabriek zal de lucht niet om naar huis te schrijven zijn. De camping is netjes en een plekje was snel gevonden. We staan naast een Duitser, Fransman en een Belg. Het klinkt als het begin van een slechte mop! Eenmaal gesetteld zijn we het dorp gaan verkennen. Er moest toch meer zijn? De dorpssupermarkt die tevens dienstdoet als postkantoor, benzinepomp, informatiecentrum en wie weet wat nog meer werd door ons aangedaan. Uiteindelijke verlieten we deze winkel met 2 bananen (€ 0,80). Daar spekten we de lokale middenstand ook niet echt mee. Even verderop hing een bordje met zwembad erop (ja, ieder dorp heeft er één) en een guesthouse/restaurant/bar. Zou het dan toch waar zijn en hadden we het bruisende centrum van Drangnes gewoon gemist? Eh…. nee, het betrof de eetzaal van een aantal vakantiehuisjes. De gasten konden hier hun diner nuttigen. Enigszins onwennig keken we rond en op de vraag of we wat konden drinken werd gelukkig positief geantwoord. 2 biertjes graag? Gull of Boli? Was de wedervraag. Huh… doe maar Boli. 2 halve literblikken werden uit de koeling gehaald en in sierlijke glazen geschonken. Op de achtergrond klonken de hits van heeeel lang geleden en snel kwam Carlos (de bediening) het waxine kaarsje aansteken. “for a little romance” mompelde hij erbij in een vet Spaans/IJslands accent. Hij voelde dat het nodig was (haha). En het werd toch nog erg gezellig. Niets mis mee hoor dat Boli bier. Ze kunnen wel brouwen die Vikingen. Morgen die Gull maar eens proberen.

Terug bij de camper werden de curry die ik eerder had bereid opgewarmd. Dat samen met rijst en een lekkere salade was het weer smikkelen.

We hebben hier 2 dagen geboekt omdat er ook mooie wandelpaden en we die morgen samen met de hot tubs willen uitproberen. Ik vrees alleen dat we alle wandelpaden hier al hebben gelopen.

Voor alle duidelijkheid we hebben een fantastische vakantie en kunnen IJsland dan ook eenieder aanraden.

Tot morgen!