Help

Na twee heerlijke dagen in Hanmer Springs vertrokken we vanmorgen naar Kaikoura aan de oostkust. We hebben alle tijd en besluiten de Pacific Triangle te nemen. Deze weg is sinds een paar weken weer begaanbaar sinds de aardbeving van 13 november 2016. Een 7.8 op de schaal van Richter heeft in dit gebied zijn stempel meer dan gedrukt. Op zich is een aardbeving in Nieuw-Zeeland geen bijzonderheid. Het hele land is een vulkaan! Na de aardbeving van 13 november zijn er nog duizend naschokken geregistreerd. Het record staat op 2015 met maar liefst 32828 aardschokken. Pff.

Rijdend door dit gebied word je bewust van de oerkracht. Bergen waarvan een deel gewoon verdwenen is. Wegen die verdwenen zijn en overal scheuren. We rijden met een gangetje van 30 km/u. Veel harder gaat gewoon niet. Plots rijd je op een oever af en merk je dat de brug half in het water ligt. Met een provisorisch gebouwde houten brug tuffen we over de rivier. Erg indrukwekkend allemaal.

Midden in dit natuurgeweld zien we een camper en een auto langs de weg staan. We worden aangehouden en het stel van de camper vraagt in goed Engels “Do you have startkabels?” We herkennen de Nederlandse tongval en berichten dat wij geen startkabels aan boord hebben. In de andere auto zitten twee Nederlandse meisjes die hulpeloos toezien. Er is geen bereik in dit gebied dus een hulpdienst bellen is er niet bij. Ik parkeer onze camper in de berm en ga eens kijken. Zelf een oude camper bezitten maakt je vaardig in het herkennen van storingen en het oplossen ervan. Na het stoppen voor een fotomoment wil de accu geen stroom meer geven. Het betreft hier een automaat dus aanduwen is ook geen optie. Technisch genie Mike kijkt onder de motorkap, vraagt om steeksleutel 10 en na 15 seconden sleutelen roept hij starten maar! En…. Broem alsof er niets aan de hand is. Blijkt dat één van de accukabels los zat. Landgenoten opgelucht en blij. Met een fijne vakantie vervolgen wij de weg.

Na een half uurtje komen we aan in Kaikoura en de aanblik van de kust is prachtig. Een ruige oceaan en de geur. Mensen van aan de kust kennen deze hemelse odeur wel. “Chanel Zilt” HEERLIJK!

Het weer werkt vandaag niet echt mee. Het regent en dan maar de was doen. Vanmiddag zijn we even bij de walvisspotting wezen informeren naar onze kansen voor morgen. Alle afvaarten van vandaag zijn vanwege het ruige weer gecancelled en een hoop mensen staan op de “waiting-list”. Awel, morgen om 10 uur melden en dan horen we het wel. Nadat de boodschappen zijn gedaan zitten we lekker droog in de camper met een borreltje en een knabbeltje. Earth, Wind and Fire staat op en we voelen ons weer 18 jaar.