It’s Raining Again

Zoals de titel reeds doet vermoeden regent het. De storm viel vannacht gelukkig mee maar de Nieuw-Zeelandse Helga van Leur had zich een paar uur vergist. Toen we wakker werden scheen zowaar de zon. Om hier optimaal van te kunnen genieten sprongen we uit ons bed en maakten ons gereed om naar Nugget Point te rijden. Nu is Nugget point slechts 12 kilometer verder maar in die 12 kilometer veranderde het weer totaal. De voorspelde storm kwam opzetten en de rit naar de parkeerplaats bij Nugget Point werd een avontuur op zich. Eenmaal aangekomen en volledig verpakt in regenkleding maakten we de wandeling naar de vuurtoren. Echter deze is nooit bereikt. De wind en regen was zo fel dat het laatste stuk niet te doen was. Ik ben een stevige kerel maar ook ik moest mijn meerdere erkennen in de wind. Bij Nugget Point is het gebruikelijk dat daar walvissen en dolfijnen te zien zijn. Niets van dit alles en ik kan ze gezien de erbarmelijke omstandigheden geen ongelijk geven. Nat maar toch voldaan bereikten we de camper voor de rit terug naar de bewoonde wereld. Onderweg naar Dunedin hebben we de koelkast weer gevuld met lekkernijen. Niet veel later arriveerden we in Dunedin (oudste stad van Nieuw-Zeeland gesticht in 1848 en betekent Edinburgh in het Keltisch). In de stad is ook de Cadbury fabriek gevestigd. En als je daar voor staat voel je je net Sjakie van de Chocoladefabriek. In Dunedin hebben we ons eerste Starbucks koffie gedronken en alle outdoor stores bezocht. Ja, je wordt creatief met dat natte weer! Hoogtepuntje is het station. Een prachtig gebouw met stijlvolle inrichting. Net als de rest van Nieuw-Zeeland struikelen we in Dunedin over de Chinezen. Echter hier zijn ze vermomd als Japanners en bestoken je met tientallen Sushi-tentjes. Nou zijn we niet vies van deze Japanse lekkernijen en onze Chinees bereide lekkere Maki’s. Vanwege het slechte weer besloten we door te rijden naar het noorden waar de weersvoorspellingen beter waren. En inderdaad toen wij Oamaru bereikten was het droog en een flauw zonnetje zichtbaar. Vanaf de camping was het 10 minuten lopen naar down Town Oamaru. De wandeling leidde ons door een park alwaar een Chinese tuin was ingericht. Gisteren vertelden we jullie nog over onze vorderingen betreffende de Chinese poseer cursus en de moeite met de getuite lipjes, vandaag hebben we onze eigen draai eraan gegeven en de getuite lipjes vervangen door een geluk makende glimlach. We noemen deze pose dan ook de “Happy End”.

Oamaru is een leuke plaats met heel veel oude pakhuizen. In deze pakhuizen zijn allerlei winkels, galerijen, barretjes etc. gevestigd. Zo ook Scotts Brewery. Een lokale brouwerij met een leuk proeflokaal. Om ons bier onderzoek wetenschappelijk verantwoord te maken hebben we ook Scotts aan ons vergelijkend onderzoek toegevoegd. Na veel wikken, wegen en proeven zijn onze favorieten nog steeds de bieren van Mac’s Brewery uit Nelson. Ietwat aangeschoten en met 2 plasstops bereikten we de camping. Hier toverde die dekselse kokkie Mike weer een culinair hoogtepuntje uit zijn koksmuts. Een pittige Chili Con Carne met Nachos. Om te smullen!