Honey Honey

Dat is wel grappig als je in een natuurpark op de camping staat, je komt nog eens iemand of in dit geval iets tegen. In het donker, op weg naar de douche, oriënterend op dat ene lampje, sta je ineens oog in oog met een wallaby die ook douche plannen heeft. De wallaby hophop naar rechts en ik hophop de douche in.

Na een rustige nacht (helemaal lek gestoken door de muggen) werden we vanmorgen rond 8 uur wakker en constateerden we dat de overige kampeerders vroege vogels waren. Zo gezellig druk als het gisteravond was, zo leeg was het vanmorgen.

Uiteindelijk waren we rond 9:30 uur ook onderweg. Nog geen 10 minuten in de camper, zit daar midden op de weg een koala rustig om zich heen te kijken. Inmiddels stonden er al zo’n viertal auto’s stil en de koala liet zicht rustig fotograferen. Pas toen een auto de koala passeerde vond hij/zij het genoeg en verdween in de bomen.

De eerste stop is Vivonne Bay. Met een café en camping moet dit toch een bruisend punt zijn en ideaal voor onze kop koffie. Via een karrenpad van zo’n 8 km (waarvan nog een groot deel achter een shovel) arriveerden we enigszins door elkaar geschud Vivonne Bay. Alles gesloten! Er was toch nog een bezienswaardigheid open t.w. “Point Ellen”. En om onze vriendin Ellen te eren zijn we te voet erheen gegaan. Bleek dat het om een lullig paaltje in een rots te gaan. Mensen, gaan jullie naar KI, laat Vivonne Bay links liggen! Na 8 km terug hobbelen arriveerden we bij “Seal Bay Cottage & Café”. Deze was gelukkig wel open. Na een koffie en scones met jam was de maag weer gevuld. Teruglopend naar de camper zien we bij een groep Eucalyptusbomen een bordje “Look for Koala Kyle”. Na een kwartier ophoogstaren moeten we constateren dat Kyle ons allemaal in het ootje heeft genomen. Met kramp in de nek rijden we verder.

De volgende stop is “Clifford Honey Farm” en we willen nou weleens weten waarom wij onze honing hebben moeten dumpen. Wel, Bijen eten naast stuifmeel uit de bloemen ook honing. Op KI hebben ze als enige ter wereld nog speciale bijen uit Liguria (Italië) en ze zijn als de dood dat er samen met de meegebrachte honing een virus meekomt. Vandaar de controle en de boete van 10.000 AUD als je het toch meebrengt. Tot zover dit dilemma.

Genoeg gekletst over honing, nu gaan we proeven. Na wat achtergrondinformatie over de boerderij en de verschillende soorten honing slurpen we de enige pot na de andere leeg. Ja, een gratig proeverij en dat zullen ze weten ook! Lettie en Ik zijn er unaniem over eens dat de “Sugar Gum” (is een boom) de allerlekkerste is. En dus hebben we een pot hiervan gekocht. Maar wel nadat we ons hebben laten verzekeren dat we deze pot niet op de ferry terug moeten achterlaten.

Vanuit Cliffords Honey Farm rijden we een stukje door en komen bij “Emu Ridge Eucalyptus Distillery”. Hier maken ze op traditionele wijze van alles en nog wat van Eucalyptus bladeren. De dochter van de eigenaar komt ons vertellen WAT ER ALLEMAAL VAN GEMAAKT WORDT EN WAAROM HET ZO GOED IS! Ze is volgens ons nogal doof want Clifford kwam vragen of het allemaal wat rustiger kon. De bijen werden onrustig! Nadat ze ons duidelijk had gemaakt van het nut en ons met allerlei producten had onder gesmeerd, vluchtten we naar de Cider proeverij. Op een gedempte toon werd ons de diverse cidersoorten gepresenteerd en mochten we ervan proeven. Bij het naar buiten lopen riep de dochter ons nog na dat “JE HET OOK ALLEMAAL VIA INTERNET KON BESTELLEN EN DAT ZE HET WERELDWIJD LEVEREN!!”. Met suizende oren reden we verder.

De volgende stop was American River. Een havenplaatsje waar ook oesters te verkrijgen zijn. Maar Lettie en ik waren een beetje misselijk van al die honing en dus moesten we passen voor de oesters. Omdat we gisteren totaal “off the grid” waren hebben we in American River het verslag en foto’s van gisteren op het internet gezet. Jullie waren vast ongerust!

De volgende stop “Browns Beach” hadden we net als “Vivonne Bay” schriftelijk kunnen afdoen. Baudin Beach daarentegen was plezant vertoeven. Lettie zat lekker op het strand en Kokkie Mike stond in de camper spaghetti Bolognese met een salade te maken. We hebben de avondboot terug naar Cape Jervis en een late lunch leek ons handig. De Spaghetti stond te pruttelen en komt er ineens een Vietnamese loempiatent naast ons staan. Wij aan de spaghetti en de rest van Baudin Beach aan de loempia’s.

Rond 18:45 uur arriveren we in Penneshaw waar we op de veerboot van 19:30 uur wachten. Met een ondergaande zon en een serenade van 3 jongens die minstens 50 keer “Oh What A Beautiful Morning” zongen, voeren we naar Cape Jervis.

Er is 1 camping in Cape Jervis en gelukkig hadden we gereserveerd. De camping was zo goed als verlaten en we mochten staan waar we wilden. De avond is heerlijk en met een glaasje wijn erbij is ook dit weer een heerlijke dag geweest. Morgen rijden we naar Adelaide.

Het zal de volle maan wel zijn maar er zitten zo’n 100 kaketoes in de bomen en die maken me toch een rotherrie. Ach, altijd nog een stuk rustiger dan “EMU RIDGE EUCALYPTUS DISTILLERY”.