If I Could Turn Back Time

Na twee heerlijke dagen in Warrnambool was het tijd om verder westwaarts te reizen. Eerste stop is Portland. Een aardig havenplaatsje waar wij onze boodschappen hebben gedaan en een broodje gegeten. Vervolgens reden we verder naar Mount Gambier. Hierbij verwisselden we de staat Victoria voor South Australia. Ach, niets bijzonders, hoor ik u zeggen. Echter het passeren van de staatsgrens gaat niet zomaar. Kilometers voor de grens doemen er borden op waarop te lezen is dat het invoeren van fruit, groenten, vee etc. in South Australia niet toegestaan is en dat verderop speciale afvalcontainers staan om deze goederen in te dumpen. Het zou toch niet waar zijn! Hebben we net de koelkast volgegooid met o.a. vers fruit en groenten. Dat gaan we toch niet weggooien? Stoïcijns reden we verder. Plots waren we de grens over en werden we welkom geheten in South Australia. Oef, gelukkig niet roomser geweest dan de Paus. Vlak daarna reden we Mount Gambier binnen en lieten ons bij de plaatselijke VVV informeren over het wel en wee in de buurt. Wat bleek: niet alleen de staatsgrens was gepasseerd ook de tijdgrens! In South Australia is het een half uur vroeger dan in Victoria (schelen we nog maar 9,5 uur met thuis).

Mount Gambier is gebouwd aan de voet van een vulkaan. Deze inactieve vulkaan herbergt een paar mooie kratermeren waarvan een, “The Blue Lake”, zoals de titel reeds doet vermoeden, blauw van kleur is. In de winter verandert hij op onverklaarbare reden van blauw in een metaalgrijze kleur. Onze camping ligt aan de voet van “The Blue Lake”. Vanmiddag hebben we nog een wandeling gemaakt naar een wildlife natuurpark waar o.a. kangoeroes en koala’s in het wild leven. Het was even zoeken maar we hebben ze gezien.

We zitten al weer aan de borrel en ik ga zo een heerlijke pan Chili con Carne maken. Dat wordt vannacht herrie in de camper!