Who Pays the Ferryman

Na een natte zondag rijden we vanmorgen verder richting Adelaide. Via Kingston, waar opvallend veel drugs preventie borden stonden opgesteld, reden we door Coorong National Park naar de Fleurieu Peninsula. Onderweg zouden we Jack’s Pelican lookout tegenkomen en dat deden we ook maar dan met een 100 km/uur vaartje. Het toegangsbord langs de kant van de weg mag wel iets eerder en duidelijker geplaatst worden. Pelikanen zijn er gezien, alleen niet bij Jack’s.

Bij Wellington-East nemen we de toeristische route en betreden de Fleurieu Peninsula. We rijden door naar Wellington om plots tot de ontdekking te komen dat beide delen van Wellington gescheiden worden door een sterk stromende rivier. Voor ons doemt een pont op en tot onze verbazing kunnen we mee over. Deze kabelpont vervoert zo’n 6 voertuigen per keer en doet er 5 minuten over om de overkant te bereiken. De veerman groet ons hartelijk en zwaait ons ook weer af aan de overkant. Van enige kosten is geen sprake. Maar wie betaalt dan deze veerman?

Een Waddeneiland-achtig landschap trekt zich aan ons voorbij. Via een paar dorpen arriveren we in aan de zuidkant van de Peninsula(Schiereiland) alwaar het voor vakantiegangers goed toeven is. Goolwa, Middleton, Port Elliot en Victor Harbour vormen een vakantieparadijs langs de Encounter Bay. Wij eindigen vandaag onze rit in Victor Harbour. De camping ligt weer stijf aan het strand en voor morgen is er 31 graden voorspeld. Vanmiddag lopen we naar het dorp en zien we Granite Island voor de kust liggen dat verbonden is met het vaste land via een enorme brug. De paardentram die het vervoer verzorgt, heeft zijn laatste ritje gehad en mag op stal. Wij mogen met de benenwagen naar de overkant. Daar aangekomen volgen we het wandelpad en in 45 minuten lopen we het eiland rond. Het is een mooie wandeling waar we veel verschillende vogels tegenkomen. Al met al een inspannende dag en dus vanavond bijtijds onder de wol.